KIBO bestaat 10 jaar en jij hebt een groot gedeelte van die 10 jaar meegemaakt. Kun je iets vertellen over die beginfase?

Ik ken Hein en Martin van toen we collega’s waren bij een ander accountantskantoor. Hein en ik werkten al nauw samen en later kwam Martin ook bij ons op kantoor werken. Martin was een totaal andere persoonlijkheid dan dat wij op dat kantoor gewend waren. Hij had een eigen visie en was binnen dat bedrijf een soort wervelwind die binnen kwam vallen. Ik vergeet nooit meer dat ik Hein Goedereede binnen zag rijden en dat ik niet begreep wat hij daar deed. Later bleek dus dat ze bezig waren met KIBO. Toen ik er lucht van kreeg dat Hein en Martin bezig waren met het opzetten van een eigen kantoor, raadde ik het Hein sterk af. Ik zei tegen hem: “Dat moet je niet doen joh met Martin, hij heeft zo’n grote mond.” Later bleek dat ik het heel goed kon vinden met die ‘grote mond’.

Ik kan me nog herinneren dat ik hele dubbele gevoelens had bij KIBO. Aan de ene kant vond ik het heel tof voor ze dat ze dit gingen doen. Mijn ouders waren beide ondernemers dus ik snapte wel waarom ze het graag wilden proberen. Aan de andere kant baalde ik als een stekker dat ze weggingen bij mijn huidige werkgever. Ik vond het ook best lastig om het voor me te houden, want ik wist al langere tijd dat ze met KIBO bezig waren maar dat was nog geheim. Tot ik op een dag op het dorp Marleen tegenkwam (de vrouw van Martin) en die zei tegen me “Het is bekend hoor!”. En zo begon hun avontuur.

En wanneer sloot jij aan?

Twee jaar na de start van KIBO belde Hein mij met de boodschap dat ze een medewerker zochten en mij in gedachten hadden. Ik was eerst sceptisch en vroeg me af: durf ik die stap wel te maken, zijn die mannen in de tussentijd niet veranderd? Toch heb ik het gedaan en op 1 oktober 2013 ben ik gestart. In het begin was het heel vreemd, want ze werkten totaal anders dan ik gewend was, maar oktober is de drukste maand en dat maakte het gelijk een leuke uitdaging. We hadden destijds een kantoor bij de Watertoren in Dirksland en dat stelde weinig voor, een paar kamers met het broodnodige ingericht, een gedeelde keuken en supergehorig.
De mannen waren vaak de hort op voor acquisitie en dan zat ik daar, alleen, met een compleet nieuwe werkwijze. Als ze er wel waren was alles heel informeel en gezellig, niet alleen met ons drieën maar ook met de klanten.

Hoe zag jouw functie er destijds uit?

Ik kwam binnen als assistent-accountant, maar mijn rol was zo veel breder dan dat. Als enige vrouw binnen KIBO regel je de lunch, zorgde je dat de vaatwasser was gevuld, vulde je het toiletpapier aan maar tegelijkertijd dacht je mee over bedrijfskeuzes.
Het grappige is dat het bij onze vorige werkgever zo was gelopen dat ik voor Hein zijn lunch zorgde en dat is bij KIBO tot op de dag van vandaag nooit veranderd. Die mannen dachten gewoon niet aan eten, dus dat regelde ik dan maar. Soms krijgen ze zelfs een fruithapje van me ;).

KIBO ziet er nu heel anders uit dan toen, hoe is dat voor jou?

Omdat ik er al zolang bij ben voelt KIBO ook als een stukje van mij. Dat we flink groeiden vond ik best wel moeilijk. In het begin wist ik alles en was ik bij ieder overleg, maar op een gegeven moment hield dat op. Dat vond ik lastig, maar dat heb ik inmiddels wel los kunnen laten hoor.

Zorg je nog steeds voor het toiletpapier?

Nee, inmiddels niet meer. Ik ben lange tijd assistent-accountant geweest en het aanspreekpunt geweest voor veel klanten, maar van die functie heb ik afgelopen maart afscheid genomen. Nu focus ik mij meer op interne zaken. Ik ben verantwoordelijk voor de administratie van KIBO en personeelszaken en dat vind ik een hele eer!

Terugkijkend op deze 10 jaar, wat is er volgens jou het minste veranderd?

Het doel 10 jaar geleden was om naast de klant te staan en dat doen we wat mij betreft nog steeds. Daarnaast is er tussen Martin, Hein en mij vrij weinig veranderd.

Wat is jou het meeste bijgebleven van deze 10 jaar?

Die eerste periode staat mij wel het meeste bij. Na mij kwam Manon bij KIBO werken en wij kende elkaar al van de paardensport. Ook met Diana en Mark die daarna volgden was het altijd leuk. Mark lieten we in de ochtend nog wel eens voor de deur staan als hij zijn sleutels vergeten was, want wij hadden altijd een ochtendhumeur terwijl hij super vrolijk was op de vroege morgen. Dat zijn mooie herinneringen.

Waarom denk jij dat KIBO de 10 jaar succesvol bereikt heeft?

Andere kantoren doen vaak pas iets als de klant belt, wij staan naast een klant en sturen de klant aan op basis van actuele cijfers. Ook zijn wij heel eerlijk en recht door zee, wanneer er iets niet goed is hoort een klant dat ook, terwijl hij dat misschien niet wil horen. Dat is de kracht van KIBO.

Wat maakt het dat je nog steeds bij KIBO werkt?

Tja, eenmaal ingespoten met het KIBO DNA, kom je daar niet meer vanaf. Zelfs mijn gezin loopt in KIBO-truien. Ik heb het bedrijf zien groeien en helpen groeien, KIBO is een deel van mij.

En met Martin en zijn grote mond kon je toch beter samenwerken dan gedacht?

Absoluut, ik heb heel veel geleerd van Martin over eerlijk zeggen waar het op staat en je mond opentrekken wanneer dat nodig is. Wij noemen ons ook wel Harvey en Donna, dat zegt genoeg toch ;).